ನಾನೇ ಸಾಕಿದ ಕರಿಯ

 

ನಾನೇ ಸಾಕಿದ ಮುದ್ದಾದ ಕನಸು

ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು ವಾತ್ಸಲ್ಯದಾ ಬಿಂದುವಾಗಿ,

ನಂಬಿಗೆಯ ಜ್ಯೋತಿಯಂತೆ ,

ಅರಿಯಲಾರೆವು ಕಾಯದೊಳಗಣ ರೋಗವ

ದಿನ ದಿನವೂ ಅಧಿಕವಾಯಿತು

ನೋವಿನ ಬಾಧೆಯು,

ಸಹಿಸದಾಯಿತು ಆ ಪುಟ್ಟ ಕಂದನು,

ನರಳಿತು ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಒಡೆಯನು ಅರಿಯದಂತೆ

ನಗುಮುಖದ ನನ್ನ ಮುದ್ದು ಕಂದನು

ಆ ದಿನವೂ ಮಲಗಿತು

ಒಮ್ಮೆಲೇ ಕಣ್ಣೀರು ಧಾರೆಯಾಗಿ

ಹರಿಯಿತು ಆ ಪುಟ್ಟ ಹೃದಯದಿಂದ

ಒಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲವನು ನೋಡಿ ಚಿರ ನಿದ್ರೆಗೆ ಶರಣಾಯಿತು

ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿತು ಆ ದಿನ ಮನವೆಲ್ಲ ಭಾರ

 ಕಣ್ಣೀರು  ತುಳು-ತುಳುಕಿ ಬಂತು

ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುವನು

ಅದೇ ನೆನಪು , ಅದೇ ನಗು , ಅದೇ ದುಃಖ

ಅವನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಆಲೋಚನೆಯೇ ಬಾರದು ..